nökviðr

adj., thus in old vellums, or also contr. nökðan; spelt with ey, neyqþan, Am. (Bugge); the true form is a single k, cp. mod. nakinn, not nakkinn, yet neycquiþr in Hm. 49, and necquiþ in Skv. l. c. (Bugge): contr. forms, nekðir (n., pl. m.), Eluc. 26, MS. 625. 66; nökðir, Eluc. 46; neykðra, Sks. l. c.: mod. nakinn, nakin, nakið, gen. nakins, but pl. naktir: [Ulf. naqaþs = γυμνός; A. S. nacod; Engl. naked; O. H. G. nachat; Germ. nackt; Dan. nögen; Lat. nudus, qs. nugdus]:—naked; lík skal eigi nökkvið niðr grafa, K. Þ. K. 24; vit nökvið hjún, Sks. 504 B; vera nökvið, Stj. 36; at þau sá sik nekvið, Eluc. 27, Maríu S. Egypt, passim; nökðra lima, Sks. 536 B; þegja (thus, as required both by sense and alliteration, not segja) skal þurs ef hann sitr nökviðr við eld, a saying, cp. ‘not to speak of a rope in a hanged man’s house,’ Ísl. ii. 317; neiss er nökviðr halr (a saying, see neiss), Hm.; hón var nökvið, Eb. 97, v. l. 2 new Ed., but nökt in the text; þeir létu þá síga nökða í vök, 623. 33; klæddir eða nökðír, Eluc. 46:—metaph. of a sword, nökvið sverð, naked swords, Skv. 3. 4; nökðan mæki, Am. 47; nökð sverð, Fms. v. 233.